“Huh, kijk jij niet naar dat programma met die BN’ers op een zeilboot?” Het was de reactie die ik afgelopen weken veelvuldig naar me toe geslingerd kreeg. Vrienden, collega’s en kennissen waren oprecht verbaasd dat ik als zeilfan niet naar dat programma keek. Ik keek het niet omdat ik mijn vooroordelen over weer een TV-programma over zeilen alweer klaar had, er zou toch geen aandacht worden besteed aan de mooie sport.
Het gaat hier natuurlijk over ‘Over de Oceaan’ van RTL 4
Ik had op dat moment al wel eens stukjes gekeken, was natuurlijk best nieuwsgierig. Vooral of de schippers, niemand minder dan Gregor Vlasblom en Carolijn Brouwer, ook goed in beeld werden gebracht. De stukjes die ik scande gingen toen vooral over hoe moeilijk het is om te koken aan boord en de persoonlijke problemen van de BN’ers. Tja, dat koken midden op de oceaan lastig is, dat kan iedere zeiler je vertellen, maar we zeuren er niet over. En in die persoonlijke problemen van de verschillende BN’ers lag precies mijn vooroordeel. Sensatie leek het mij, en ik liet het hele programma los.
Maar goed, toen kwamen dus de opmerkingen van vrienden, collega’s en kennissen. Veelal niet zeilers die ineens zeiltermen aanhaalden en zich verbaasden over hoe het leven op de oceaan eruit ziet. Dat koken kwam ook terug in die gesprekken. Ik bedacht me dat dit natuurlijk ook iets is waar mensen zich goed aan kunnen relateren, zo’n alledaagse bezigheid waar je niet over nadenkt, tot je midden op de oceaan zit.
Het enthousiasme van die mensen om me heen was aanstekelijk. Ik vroeg aan zeilende vrienden of zij het programma hadden gezien, maar daar kwamen dezelfde argumenten vol vooroordelen naar boven als ik had over het programma. Toch bleef het in mijn hoofd zitten, zou het dan misschien toch wel het kijken waard zijn? Tijdens een inspiratieloos uurtje besloot ik het toch nog maar eens te proberen.
Wat een verrassing! Dat inspiratieloze uurtje werd ineens opgevuld met een best boeiend tv-programma. Hoewel het een programma blijft waarbij zes BN’ers drie weken lang op elkaars lip zitten, en frustraties dus regelmatig naar voren komen, wordt er ook daadwerkelijk gezeild. En daarmee bedoel ik, de BN’ers leren echt dingen over zeilen en die laten ze zien ook. Er wordt uitgelegd hoe navigeren werkt, wat de AIS doet en het barbaarse leven op een zeilboot wordt goed in beeld gebracht. Hoe meer afleveringen ik kijk, hoe interessanter het ook wordt. Zoals in het ‘echte’ zeilen, zie je ook hier dat de BN’ers steeds meer een team gaan vormen en elkaar beter tolereren.
Herkenning
Het is tof om te zien hoe Kees Tol zonder blikken of blozen midden op de oceaan de 30 meter hoge mast inklimt en daar in alle rust beelden schiet en grappen maakt. Ter verduidelijking, ik vind het al spannend om in een veel kortere mast te klimmen die ook nog eens stilligt in de haven. En hoewel ik aan het begin sceptisch was over dat lastige koken aan boord, het bracht ook veel herkenbaarheid. Want dat oncomfortabele leven, probeer maar eens fatsoenlijk te koken of af te wassen terwijl de boot lekker schuin hangt, is toch ook wel voor een deel wat zeilen is.
En dan de korte slaapjes door het wachtsysteem (als je dan al slaapt), het plotseling opkomende noodweer en vooral hoe alle gêne op den duur overboord gaat. De kleine ruimtes aan boord laten nauwelijks privacy toe, omkleden doe je gewoon lekker waar iedereen omheen zit/staat en ieder persoonlijk gesprek wordt door alle leden aan boord aangehoord. Alleen op het toilet heb je soms nog enige privacy.
Ik kijk in ieder geval uit naar de komende afleveringen, en heb echt spijt van de afleveringen die ik heb gemist. Want ja, ik heb geen abonnement, dus kan slechts een week terugkijken. En het is me dus ook niet zoveel waard om dan even een abonnement af te sluiten, zo is het ook.
Foto: Campagnebeeld ‘Over de Oceaan’ van RTL4