Ha!
Het leven is goed, ik zit ondertussen in Byron Bay. Een ‘hippie’ plaatsje aan de oostkust, iets noordelijker dan Sydney. Hier heb ik het echt ‘Australie’ gevoel te pakken gekregen, althans, ik neem maar aan dat dit het is. Na bijna een volle week in Sydney is het een verademing om weer uit de grote stad te zijn. Hoewel Syndey ook geweldig was.
Tijdens mijn eerste dag in deze stad hebben we een hoop sight seeiing gedaan. We begonnen bij Sydney Harbour, de trots van de stad. En terecht, zoveel water in zo’n stad waar de hoogbouw naast pronkt. Voor een nog beter zicht zijn we de beroemde bridge overgewandeld. Nog meer prachtige uitzichten terwijl er geen einde aan de brug leek te komen. Het is erg warm en de zon brandt goed op onze huidjes, we besluiten na deze wandeling even te rusten in een parkje naast het water. Dit kan ik wel 2 maanden volhouden. In de verte zie ik een reuzenrad, nieuwsgierig als we zijn lopen we in de richting van dit rad. We komen terecht in een waar paradijs voor kinderen, Luna Park. Aangezien de entree gratis is kunnen we het niet laten even binnen te lopen. Draaimolens, een rupsattractie, steltlopers, muziek, nog meer kinderattracties en een groot speelhuis. Fantastisch, zo’n speelparadijs midden in de stad. Na dit kleine stukje vermaak stappen we op de ferry die ons door de haven naar Darling Harbour vaart. Darling Harbour bestaat uit een typische boulevard met terrasjes, cafe’s en winkeltjes. Zo ontdek ik dat Sydney uit vele gezichten bestaat. Naast het drukke stadscentrum, welke ik later deze week ontdek, vind je ook rust in de verschillende havens en kun je heerlijk bijkomen in een van de vele parken.
De dagen hierop bestaan voornamelijk uit rustig aan doen, door verschillende wijkjes slenteren en chillen in het park. Op vrijdag verhuizen we van hostel. Ons nieuwe hostel ligt in de wijk Kings Cross, een bijzondere plek ontdekken we al snel. Het hostel ligt praktisch naast de uitgaansstraat van deze wijk. De eerste avond gaan we dan ook maar op ontdekking, de eigenaar van het hostel, Anthony, weet precies waar we moeten zijn die avond. Met Katha, ons Duiste buurmeisje in het hostel en een aantal van haar vriendinnen maken we er een prachtige avond van. De volgende dag gaan we met onze brakke hoofdjes richting Bondi Beach. Aangezien het de dag ervoor geen weer voor was is het nu extra druk in de bus op weg naar het strand. Maar dit is het waard, een prachtig wit strand en blauwe oceaan. De golven zijn erg veraderlijk, we zijn dan ook 1 keer door de life guard op zijn waterscooter teruggehaald. Iets te ver van de kust dames. Nog even verder zonnen en dan is het tijd om terug te gaan naar het hostel voor het diner. Voor die avond hebben we namelijk nog een heel programma. De hele maand januari is het Sydney festival in de stad. Allerlei activiteiten op het gebied van kunst en muziek. Deze avond is de first night en staat niemand minder dan Manu Chao op het podium. Het hele park is gevuld met mensen, kleden zijn uit de kast getrokken en hele voedsel voorraden zijn meegesleept. Het is een heerlijke sfeer waar we inkomen, zeker wanneer Manu Chao begint. Iedereen staat op en begint mee te dansen op de muziek. Hoewel het geluid op onze plek wat zacht lijkt blijft het een fantastisch optreden. Hij gaat maar door en door, en genieten dat hij zelf doet. Ook wij genieten net zo hard mee met de rest.
De volgende ochtend worden we verrasd met gratis pankcakes bij het ontbijt. Hierna volgt een ‘lazy sunday’. We slenteren door de stad en halen wat broodjes om in het park op te eten. De rest van de dag komen we hier niet meer weg. Onze Duitse vriendinnen voegen zich bij ons waarna we weer terugwandelen naar het hostel. ’s Avonds breekt er een kleine storm los. De regen komt letterlijk met bakken uit de lucht, we kunnen het gebouw naast ons al bijna niet meer zien. Serieuze flitsen en donderwolken trekken voorbij, een prima avond om lekker voor de tv te hangen. Die dag daarna gaat Karlijn aan het werk bij een gezin als au pair, mijn laatste dag Sydney breekt hiermee ook eindelijk aan. Aangezien ik het Opera house nog niet van dichtbij heb gezien besluit ik hier heen te wandelen. Een indrukwekkend gebouw, zeker de moeite om deze te bekijken wanneer je in deze stad bent. Maar ik heb het er ook al snel wel gezien. De rest van de dag wandel ik nog wat door The Rocks, geniet van een aantal terassjes en besluit deze dag in het park. Toch blij dat ik vandaag vertrek uit deze immense stad.
’s Avonds ontmoet ik Karlijn nog voor een maaltijd waarna ik me richting de bus begeef. Een tocht van 12 uur lang, even krijg ik een nare flashback van mijn vliegreis. Maar gelukkig val ik uiteindelijk in slaap en wordt de volgende ochtend pas weer wakker. We rijden langs prachtige plaatsen en komen precies op tijd in Byron Bay aan. Snel op zoek naar het hostel om te genieten van een heerlijke douche en dan op naar het strand. Ik ben ondertussen op mijn derde dag hier en heb al gesurfd. Maar daarover vertel ik de volgende keer meer. Ik ga eerst eens uitzoeken waar en hoe ik hierna heen ga, daarna is het alweer tijd voor mijn tweede surfles. Overigens komen er dan ook foto’s, wilde ze er vandaag opzetten, maar het kabeltje ligt nog op de kamer.
Ciao!