Vorige week deed ik een hike door de bergen van Libanon. Overrompeld was ik door de prachtige natuur. Had het veel gezien op plaatjes, maar van zo dichtbij had ik die indrukwekkende watervallen, beboste bergen en blauwe koele wateren nog niet gezien. Het was een fijne vlucht uit het dagelijkse leven hier in Libanon.
Tijdens deze hike liepen we een donkere tunnel door, ik zag letterlijk geen hand meer voor ogen. Alleen heel in de verte was er licht, maar dat leek maar niet dichterbij te komen. Het voelde precies zoals de situatie in dit land er momenteel uitziet. Een donkere tunnel waar geen einde aan lijkt te komen. Voor velen is dat licht aan het einde van de tunnel inmiddels ook gedoofd. De situatie wordt met de dag slechter.
Geen benzine
Vorige week ontplofte een tankwagen nabij de Syrische grens. Het is een gevolg van het benzinetekort en corruptie. Deze bewuste tankwagen zat namelijk vol met benzine, onderweg om de grens over gesmokkeld te worden. Libanon uit zodat het in Syrië voor een betere prijs verkocht kan worden. Bewoners kregen hier lucht van en kwamen in actie. Met die ontploffing als gevolg, vele doden en nog meer gewonden. Gewonden die niet in het ziekenhuis terecht kunnen voor de benodigde zorg.
Het benzinetekort leidt tot enorme files voor tankstations, die vaak gewoon dicht zijn. Mensen staan hier om half 6 ’s ochtends bij een tankstation, als ze geluk hebben krijgen ze tegen half 10 het goede nieuws dat het station de deuren opent. Maar grote kans ook dat deze helemaal niet opengaan die dag. Iedereen berekent hoever ze nog kunnen rijden met de tank die ze nog hebben, wat ze eventueel mee moeten nemen mochten ze stil komen te staan. De snelweg is extreem rustig, op die files voor ieder tankstation na.
Geen geld
Al bijna twee jaar verkeerd het land in een economische crisis. De Libanese Pond is nauwelijks meer iets waard en de prijzen stijgen en stijgen. Tegelijkertijd zijn de salarissen enorm gedaald. Onlangs sprak ik met een man die in het leger werkt, eerder was zijn salaris rond de 1500 tot 2000 dollar, inmiddels moet hij het doen met slechts 50 dollar per maand.
Boodschappen doen is vaak nog duurder dan simpel uit eten te gaan. En uit eten gaan is ook weer een risico, vanwege elektriciteitstekort kampen veel horecaondernemers met niet werkende koelingen. Dus vis en vlees buiten de deur eten, is niet vertrouwd. Veel bedrijven sluiten de deuren voor onbepaalde tijd, hopend op betere tijden. Ook de bakkers zijn inmiddels dicht, brood is nauwelijks nog te verkrijgen.
Geen elektriciteit
Ik kijk vanuit de club waar ik woon en werk uit op Jounieh. Een plaatsje aan de rand van een berg. Zodra de zon ’s avonds ondergaat springen alle lichten in de huizen aan, een prachtig gezicht. Tot een week geleden, toen bleef het er behoorlijk donker. De elektriciteitsbedrijven kunnen niet meer 24/7 leveren. Veel huishoudens krijgen soms maar 3 uur per dag elektriciteit. Veel gebouwen en bedrijven hebben een generator, om de boel toch aan de gang te houden. Althans, zolang ze voldoende diesel hebben.
Ook de club waar ik woon heeft deze generatoren staan, die werken nu bijna klokje rond. Ik heb dus behoorlijk geluk hier in deze bubbel te wonen waar ik bijna continu toegang heb tot elektriciteit (lees: een airco!). Toch zal ook hier zeer binnenkort bespaard moeten worden met de generatoren. Het kost gewoonweg teveel om de boel continu te laten draaien.
Geen medicijnen
Al voordat ik vertrok kreeg ik uit verschillende hoeken de vraag of ik iets van medicijnen mee kon nemen. Oogdruppels, paracetamol, hooikoorts pilletjes, etc. Het is namelijk niet meer te verkrijgen in Libanon. Een vriend van mij hier is farmaceut, hij heeft al wekenlang nauwelijks werk. Er is gewoon simpelweg niets te verkopen, dus zijn deuren zijn momenteel meer gesloten dan dat hij open is. Het medicijn tekort heeft ook grote invloed op de ziekenhuizen en de algemene zorg. Met daarnaast veel doktoren die het land uitvluchten is er een personeelstekort en natuurlijk geldt ook hier dat ze afhankelijk zijn van elektriciteit.
Geen toekomst?
De grote vraag die iedereen stelt, is er nog toekomst voor Libanon. ‘Zo slecht hadden we het zelfs in de oorlog niet’, een quote die ik al regelmatig heb gehoord. Het is voor een groot deel van de bevolking reden om te emigreren. Zeker gezinnen met jonge kinderen, studenten en jongvolwassenen besluiten hun koffers te pakken. Geen makkelijk besluit om het land dat jij altijd je thuis hebt genoemd te verlaten. Je familie, in zoverre die hier nog wonen, achter te laten in een land dat op instorten staat.
Er is serieuze actie nodig om verbetering te bieden. Geld doneren aan alle goede doelen die zich sinds de explosie van 4 augustus 2020 inzetten voor wederopbouw van Beiroet, helpt. Alle beetjes helpen. Maar uiteindelijk moet er worden teruggegaan naar de bron, daar moet het probleem worden aangepakt. Grote hamvraag is hoe? Een land dat al tientallen jaren leeft onder een corrupte regering, waar de machthebbers de dienst uitmaken, daar breng je niet zomaar verandering in.
En ik?
Ik heb het geluk dat mijn retourvlucht naar Nederland al is geboekt. Iedereen hier met een tweede paspoort, weet ook vrij snel zijn vluchten te boeken en te vertrekken. De inwoners met slechts een Libanees paspoort, die hebben minder geluk als ze besluiten te vertrekken. Zij moeten door een proces van de benodigde documenten en visa aanvragen, uiteraard is ook dit een lang en moeizaam proces.
Ondanks de situatie in dit land, heb ik nog niet de behoefte naar huis te komen. Het voelt gek om straks de boel hier zo achter te laten. Wetend dat ik straks weer terugga naar mijn goede leven in Nederland. Waar 24/7 elektriciteit is, de schappen in de supermarkt goed gevuld zijn en je niet continu hoeft na te denken over hoe je veilig van A naar B kunt reizen, en weer terug.
Tot die tijd blijf ik nog zoveel mogelijk genieten van al het moois dat dit land ook te bieden heeft. Samen met mijn vrienden hier op kleine uitstapjes om de natuur te ontdekken en even te vluchten uit de problemen hier. En blijven hopen dat er toch snel een beetje licht aan het einde van de tunnel komt voor Libanon.
