Wat als je de hoop verliest? Het is een vraag die mij heel erg kan beangstigen. De laatste tijd heb ik, al dan niet bewust, veel films, docuseries, podcasts en artikelen geconsumeerd die allemaal wel iets van een zekere hoop bevatten.
Zo keek ik op Netflix de serie Captains, helemaal in lijn met het WK voetbal. In de serie werden zes aanvoerders van nationale voetbalteams gevolgd in het kwalificatieproces voor dit WK. Al deze aanvoerders hoopten zich natuurlijk te kwalificeren (spoiler: slechts 2 teams uit deze serie kwamen de kwalificaties door). Wat mij zo aansprak aan de verschillende verhalen, was de redenen waarom ze zich wilden kwalificeren. De hoop op kwalificatie werd zo door de aanvoerders steeds op een net andere manier ingevuld. Maar hoop bleven ze houden tot de laatste wedstrijd.
Ook zag ik op Netflix afgelopen week de film: The Swimmers. Een super aangrijpend verhaal over twee Syrische zussen, en hun neef, die vluchten naar Duitsland. De ene zus hoopt aan de Olympische Spelen mee te doen namens haar land, als zwemmer. De andere zus hoopt vooral haar land te kunnen ontvluchten en later ook de rest van haar familie over te kunnen vliegen. Voor beide was het vooral hoop op een betere toekomst.
Nog één voorbeeld dan. Ik luisterde naar een podcast met een vrouw waarbij voor de tweede keer borstkanker was geconstateerd. Ze woont in Libanon, is familie van vrienden van mij (de reden dat ik ging luisteren) en ligt al drie maanden plat in bed. Waar zij op hoopt zal duidelijk zijn: genezing.
Iedereen hoopt iets
Zo hopen we allemaal wel iets. Ik vroeg op Instagram aan mijn volgers waar zij op hoopten, de antwoorden verschilden sterk. ‘Mijn boek eindelijk afmaken’, een hele persoonlijke hoop. ‘Een spoedig einde van deze oorlog’, een veel grotere hoop die veel mensen zullen delen. ‘Een fatsoenlijk leven in Libanon’ is ook een hele persoonlijke, maar tegelijkertijd wordt ook deze hoop met meer mensen gedeeld.
Zelf hoop ik natuurlijk ook de nodige dingen. Zo hoop ik dat jullie dit een interessant artikel vinden. Ook hoop ik dat we deze winter weer op natuurijs kunnen schaatsen. En ik hoop dat ik komende zondag kan gaan zeilen. Deels heb ik de uitkomst van deze dingen zelf in de hand. Ik doe mijn best dit artikel aantrekkelijk te maken voor jullie, en als ik zondag wil zeilen moet ik in actie komen. Alleen het weer heb ik niet in de hand, dus kan ik alleen maar hopen.
Hopen op iets, zet je ook vaak in actie. Als je hoopt een boek af te krijgen, dan ga je schrijven. Hoop je op deelname aan de Olympische Spelen, dan ga je hiervoor trainen. Deze twee dromen, heb je aardig zelf in de hand. Hoop je op wereldvrede of een beter leven in je geboorteland dat in puin ligt, dan heb je iets minder grip op de uitkomst. Natuurlijk is het belangrijk de hoop te houden en daarin te kijken wat je kunt doen.
Terug naar mijn eerste vraag, wat als je de hoop verliest? In het geval van de boekenschrijver, dan komt er geen boek. Verlies je hoop op deelname aan de Olympische Spelen, dan raak je gedemotiveerd en ga je waarschijnlijk minder je best doen met trainen. Resultaat: geen Olympische Spelen. In beide gevallen heb je vooral jezelf hiermee.
Bij de grotere zaken, zoals wereldvrede, zal er niet direct veel gebeuren als jij als persoon de hoop hierin verliest. Maar wat als iedereen deze hoop verliest? Dan is de kans toch echt groot dat de strijd tussen Oekraïne en Rusland echt uitmondt in een derde wereldoorlog. Rigoureus he, maar ik denk wel dat het zo werkt. Zonder hoop, waar doe je het dan allemaal voor?
Verhalen met hoop
De komende tijd ga ik verhalen maken over hoop. Verhalen zoals die van de aanvoerders, de zwemmende zussen, de vrouw met borstkanker en de schrijfster. Inspirerende verhalen die weer hoop kunnen geven aan mensen die het zijn verloren. Ken jij zo’n verhaal of misschien ben jij wel zo’n verhaal. Laat het mij weten, ik kom graag in contact.
Ik hoop van jullie te horen🙂