Een tijdje terug vroeg een mede-journalist mij of ik naar de Olympische Spelen van Parijs ging. Zij wel namelijk. Ik niet. Om hier te komen als journalist, moet je geaccrediteerd zijn. En dat ben ik niet. De periode om je hiervoor aan te melden is ook allang voorbij, en als freelancer kom je daar echt niet zomaar tussen. Je moet, logischerwijs, kunnen aantonen dat je ook daadwerkelijk ergens gaat publiceren. En dan natuurlijk het liefste bij een gerenommeerd medium. Die collega-journalist werkt bij zo’n medium, waarschijnlijk is die accreditatie voor hen een routine klus die ze iedere vier (of twee, de Winterspelen meegerekend) doen op de redactie. Als het al niet voor ze wordt gedaan.
Haar vraag zette me wel aan het denken. De Spelen van Parijs komen nu erg dichtbij, om daar nog binnen te komen als journalist, is mogelijk wat kort dag. Natuurlijk kan ik lekker op de bonnefooi die kant op reizen en ter plekke verslag doen, zonder accreditatie. Er zijn namelijk ook rondom de Spelen genoeg verhalen te vinden. Daarbij zal ik niet naar Parijs afreizen, maar naar Marseille. Daar vindt namelijk het zeiltoernooi plaats, en zeilen is nu eenmaal mijn specialisatie. Misschien doe ik dat ook wel, of ik zorg dat er vanuit Nederland toffe verslaggeving komt rondom de zeilsport, voor de thuisblijvers.
Door dit, korte, gesprek heb ik wel een mooi doel voor mezelf gesteld. Ik wil namelijk naar de Olympische Spelen. Mijn inspiratiebronnen zijn de topsporters, zij weten tenslotte wat er nodig is om hier te komen. Daarom stel ik, net als een topsporter, een olympische campagne voor mezelf op. En nee, nu niet denken dat ik ineens heel sportief ga doen. Ik heb namelijk niet de sportieve kwaliteiten om ooit aan de Olympische Spelen mee te doen. Mijn ambitie is om als sportjournalist te gaan. Want waar dit toernooi voor menig sporter een hoogtepunt van hun carrière is, is dat voor sportjournalisten niet anders.
Meters maken
De komende tijd ga ik daarom vooral meters maken. Er is genoeg te schrijven rondom de Olympische Spelen, de kwalificaties zijn in veel sporten nog in volle gang en de al gekwalificeerde sporters zitten vol in de voorbereiding. Natuurlijk kijk ik vooral naar de zeilsport. Zo volgde ik afgelopen week nog de kwalificatie van de ILCA6 zeilsters. Hier vond een ongekend spannende strijd tussen Marit Bouwmeester en Maxime Jonker plaats. En aan het einde van de maand gaan de mannen in de ILCA7 de strijd aan om dat felbegeerde ticket. Genoeg voer voor mooie verhalen!
Het gaat natuurlijk niet alleen om meters maken, ook moet ik verder bouwen aan mijn netwerk. Want, zoals ik al eerder schreef, de grootste kans om geaccrediteerd te worden voor de Spelen is via een gerenommeerd medium. Tijd om daar ook maar eens aan te gaan werken dus. Benieuwd hoe het me vergaat op mijn weg naar de Olympische Spelen? Blijf me dan vooral volgen!