Wat een week heb ik weer achter de rug. In Australie heb je de tijd niet om je te vervelen. Nadat ik mezelf even helemaal had opgeladen in Melbourne begon mijn Tasmania avontuur. Zondagochtend om 6 uur ging de wekker om naar het vliegveld te vertrekken. Mijn vlucht vertrok om 8.15 uur, zo kwam ik mooi op tijd in Tasmania aan en konden David, Shawn, Dorothee en ik aan onze roadtrip beginnen. Dezelfde David als die van de Great Ocean Road, hij had samen met Shawn (uit Buffalo, USA) het idee opgevat een roadtrip door Tasmania te maken. De Duitse Dorothee zag wel wat in dit idee en ik sloot deze groep. We begonnen de trip in Hobart, de stad in het zuiden van Tasmania. Ik kwam mooi op tijd aan, mijn tas was helaas in Melbourne achtergebleven. Deze zou met de volgende vlucht meegezonden worden. Dit gaf ons de tijd wat inkopen te doen voor onze kampeertrip. Rond 1 uur konden we mijn tas ophalen en begon de roadtrip.
Direct de eerste dag zien we al wallabies, pinguins en een echidna, egel. Tijdens de Great Ocean Road hebben we geprobeerd een waterhole te spotten, maar nergens waren deze actief. Op Tasmania hadden David en ik meer geluk. Direct de eerste dag kwamen we aan bij een waterhole die gigantische hoeveelheden water spoot. Eindelijk maar toch, een waterhole waar je u tegen zegt. Die avond slaan we kamp op bij Friendly Beaches. Het wordt een avond vol tonijn sandwiches, goon (jawel de goedkope wijn in pak), wallabies bij de tent, possums die op onze rug springen en een schitterende sterrenhemel tijdens onze nachtwandeling over het strand. Shawn en ik hebben als enige geen matras, en erg warm is het ook niet op dit eiland, een kleine deja vu naar de Great Ocean Road. Alles goed en wel, we hebben een prima kampeerplek en misschien is het dankzij de goon, of het vroege opstaan, we slapen als kleine babies in de tent.
Tasmania bestaat uit veel National Parks vol goede hikes, fraaie uitzichten en gevaarlijke en minder gevaarlijke dieren. Voordat we deze parken bezoeken rijden we langs de oostkust naar boven. Prachtig witte stranden en blauwe wateren. The Bay of Fires is zeker weten het hoogtepunt van de stranden. Het is aardig verlaten, op een rondhoppende pinguin en 3 a 4 dolfijnen na. Deze kans kunnen we niet laten schieten en we duiken het schitterend blauwe, koude, water in voor we onze weg verder maken.
Tasmania heeft erg veel producten van eigen land. We slaan deze week ook zeker de bierbrouwerijen, chocoladefabriekjes en kaasmakers niet over. Het mooiste is natuurlijk dat alle proeverijen gratis zijn. Zo komen we wel aan onze gratis lunches:) Het is erg grappig hoeveel Nederlandse dingen je tegenkomt op dit eiland. Ja, Abel Tasman heeft een goede indruk achtergelaten. Veel bekende straat- en plaatsnamen, wat bouwvakkers met Nederlandse namen, stroopwafels en natuurlijk onze eigen dropjes! De inwoners van dit eiland kijken ook niet meer op van een Dutchie, hoewel dit op het mainland ook niet echt het geval is. Na de Duitsers zijn veel reizigers van Nederlandse bodem.
Het weer heeft bepaalde periodes ook wel wat weg van ons koude landje. Waar we ’s ochtends beginnen met een verfrissende duik in het koele water, wandelen we ’s middags door de stromende regen. Op Tasmania kun je op 1 dag allerlei verschillende weersomstandigheden meemaken. Dit maakt het hele eiland zo indrukwekkend, tijdens onze trip rijden we op 1 dag door zoveel verschillende landschappen. Van de zonnige kust, door een tropische regenwoud gebied en vervolgens door het heuvelachtige platteland. Veel mensen vertelden me van te voren dat Tasmania wel wat weg heeft van Nieuw-Zeeland. Nu ben ik daar zelf nooit geweest, maar genoeg mensen op het eiland bevestigden dat het zeker wat weg heeft van dit land. Tasmania is ook niet goed te vergelijken met de rest van Australie, onder andere door het aldoor veranderende weer en landschap.
Tijdens onze roadtrip vinden we bijna iedere avond wel een gratis kampeerspot en maken we gretig gebruik van de electrische barbecues die hier in het wild te vinden zijn. Burgers, gebakken bonen en tonijn sandwiches vormen een groot deel van onze maaltijden. De possums zijn geen favoriet bij ons, deze brutale beesten maken er geen probleem van onze tent te bespringen, letterlijk. Desondanks halen we de week zonder kleer- (en tent) scheuren. Het slapen op de grond went na een paar nachten ook en van de lege goon zakken maken we comfortabele kussens. Ons avondprogramma bestaat voornamelijk uit kaartspelletjes, strandhangen en goon drankjes. Overdag rijden we de nodige kilometers in de auto, stoppen we bij de watervallen, wandelpaden en national parken. We spotten de nodige dieren, helaas geen (levende) Tasmanian Devil, wel een wombat en Tiger Snake. Een slang die we liever niet van te dichtbij zien. Ook zijn we de hele week op jacht naar een platypus (vogelbekdier), helaas zonder geluk. Al met al was het een geweldige week, Tasmania is zeker een eiland die je per auto moet ontdekken. De bochtige wegen, heuvellandschappen en vele dieren ontdek je het beste in je eigen vervoermiddel. Daarbij zijn er genoeg plekken om je tent gratis op te zetten, of je camper gratis te parkeren.
Dorothee verlaat ons een dag eerder, we spenderen de laatste dag gedrieen weer in Hobart. Struinen over Salamanca market en maken een wandeling vanaf de winderige top van Mount Wellington, vanwaar we een prachtig uitzicht over deze stad hebben. En dan is het tijd om afscheid te nemen van David. Hij gaat terug naar Melbourne, terwijl Shwan en ik naar Sydney reizen. Hier overnachten we in een kasteel. Een vriend van Shawn studeert aan de uni, de studentenkamers bevinden zich in een kasteel, een beetje Yale like. Geen probleem, en eindelijk weer een echt bed! Shawn en ik plannen een paar dagen Blue Mountains, waar we ons momenteel bevinden. Dit bewaar ik nog even voor jullie. Evenals de foto’s, mijn camera heeft het tijdens de Groovie Grape tour helaas begeven. De foto’s van mijn roadtrip genoten krijg ik nog wanneer we weer in de stad zijn.
Ik heb nog 3 dagen in Australie voor ik weer naar huis vlieg. Ik zal jullie dan verblijden met een Blue Mountains en kort Sydney verslag van mijn laatste dagen en de foto’s. Komende zaterdag arriveer ik in Nederland, waar ik met mijn hoofd echt nog niet bij kan. Maar ik kijk er wel naar uit iedereen weer te zien en tegelijk jaloers te maken met mijn verhalen:)
Hier dus mijn laatste groetjes vanuit Australia, tot over een paar dagen!