De tweede Helweek from Home beleefde ik from the Tulips. Kamperen tussen de tulpenvelden in caravans en campers met een groep van 24 gelijkgestemden. Allemaal wisten we dat we hierbij moesten zijn, ieder met zijn eigen doelen en intenties. Ieder met zijn eigen achtergrond en werkveld. Binnen een week zijn wij van een bollenveld uitgegroeid tot een prachtig tulpenveld.
Het was wellicht één van de bijzonderste weken uit mijn leven. Op maandag arriveerde een groep mensen, toen nog vreemd voor elkaar, op een camping midden tussen de bollenvelden. Handjes schudden en de bekende kennismakingsgesprekken. Wie ben je, wat doe je en waar kom je vandaan? Dagelijks stonden we om 5.00 uur samen op voor een sportsessie in de buitenlucht. In de ochtend volgden we allemaal de Helweek sessies vanuit ons eigen huisje op wielen. In de middag fietsten we door hagel, harde wind en de tulpen naar fijne werkplekken bij mensen thuis.
Out of our comfortzone
Dit was met name de eerste paar dagen, toen we elkaar nog niet zo goed kenden en allemaal van plan waren meters te maken in onze werkzaamheden. Langzaamaan kwam hier een shift, op donderdag werd deze echt omgezet in magie. We gingen allemaal heel hard out of our comfortzone. Niet door de koude zee in te duiken, wat overigens ook gebeurd is. We werden uit ons comfort getrokken in de duinen, toen we verbinding met elkaar vonden, elkaar diep in de ogen keken en inzagen met wat een mooie groep mensen wij op pad waren.
Vervolgens hebben we met zijn allen onze emoties kei en keihard geuit. Door te schreeuwen, alles van ons af te slaan en te knuffelen. Wat hebben we veel geknuffeld en wat waren we daar met zijn allen aan toe. Ook hebben we veel met elkaar gedeeld, onze diepste gevoelens en emoties kwamen eruit. Voor mij persoonlijk begon dit, na die eerste uitlating van emoties, met een kleiner groepje in een duin. Ik heb de persoon die, in mijn ogen, verantwoordelijk was voor mijn eigen doorbraak later nog een bedankje gestuurd:
“Vooral daarna, toen we de duinen nog even ingingen en jij daar de ruimte creëerde om te delen. Het moment dat jij je zo ontzettend openstelde was onwijs mooi om te zien. Dat gaf mij persoonlijk het inzicht dat ook ik mocht delen hoe ik me voelde. Op dat moment lukte het me nog niet echt goed, gelukkig kwam dat moment later in de week alsnog wel. Maar daar in de duinen heb jij mij het eerste zetje gegeven om me meer open te stellen, mijn emoties toe te laten en ook te tonen aan de rest. Want precies dat heb ik nooit zo gekund. Dus echt bedankt daarvoor!”
Ik klapte altijd dicht zodra iemand te dichtbij kwam. Als ik eerlijk ben denk ik dat ik iedere relatie in mijn leven op een bepaalde afstand heb gehouden. Niet omdat ik een koud en harteloos mens was, simpelweg omdat ik het niet kon. Het grappige is dat ik echt wel altijd open heb gestaan om die liefde en emoties te ontvangen, maar dit stukje teruggeven kon ik niet.
Liefde in overvloed
In de dagen die volgden brak mijn hart steeds verder open. En de laatste dag viel alles op zijn plek. Tijdens een visualisatie door Suroesh Jazayeri moesten we ons leven zoals die nu is inbeelden en voorstellen waar we over een half jaar zouden staan als we zo door zouden leven. Waar sta je dan over een jaar, over 5 jaar, over 10 jaar. Tranen aan deze kant, maar we gingen door: hoe ziet jouw leven er over 20 jaar uit en hoe eindigt je leven dan? Ik brak compleet, wat zou ik eenzaam zijn als ik inderdaad mijn leven gewoon zou voortzetten zoals ik nu altijd heb gedaan.
Gelukkig hebben we die week juist keihard gewerkt om die verandering in te zetten. We hebben nieuwe inzichten gekregen. Als we die nu eens op dezelfde manier zouden voorstellen, waar sta je dan over een jaar, 5 jaar en de rest van je leven? Mijn hart overspoelde, dat deelde ik vervolgens met de groep:
“Oh jongens, net met dat lint* doorknippen stonden jullie allemaal aan de andere kant van dat lint om me op te vangen!❤️”
Opengebroken hart
Mijn hart is letterlijk opengebroken deze week, en dat gevoel wil ik de rest van mijn leven vasthouden. Daar tussen die tulpen hebben we een onwijs waardevol vangnet gecreëerd, eentje waarin we helemaal onszelf mogen zijn. Ons bollenveldje is uitgegroeid tot een prachtig mooi tulpenveld, nu moeten we als individuele tulpjes blijven stralen in ons eigen wereldje, doorpakken. Gelukkig staat deze groep mooie mensen altijd aan de andere kant van dat lint klaar, klaar om mij op te vangen en te steunen.
Dat ik dit deel is dus ook ver uit mijn comfortzone, toch wil ik het graag met jullie delen omdat het me nu al zoveel heeft gebracht. En door te delen krijg je ook terug, ook dat heb ik geleerd. Zo kreeg ik als reactie op mijn bedankje aan de persoon die voor mij voor een doorbraak zorgde de volgende onwijs mooie woorden terug:
“Je bent een prachtmens, echt waar. Ik kon je ook zo goed voelen. Tijdens de sessie van dennis zag ik jou ook keer op keer klaar staan voor anderen. Zo sterk anderen opvangen, een geboren leider. Maar ook die mogen ontvangen❤️ jij gaat em ver schoppen Anke, ik voel het”
Mijn advies aan jou is daarom: vertel vandaag nog aan iemand van wie je houdt dat je van diegene houdt en vooral waarom. Suroesh stuurde mij nog het volgende nadat ik hem nog deelde wat zijn visualisatie voor mij heeft gedaan: “Emoties zijn het onderdeel om je leven te ervaren. Iemand die jouw emoties niet accepteert, die is dan niet jouw mens. De mensen die het accepteren zijn de mooiste mensen!”
Dus ook jij, jij mag er zijn!
*Er was dus iets met een lint in die visualisatie waarin we de weg naar die mooie dromen vrij maakten.